مقدمه: اطلاع از میزان موارد جدید ابتلا به مواد مخدر برای برنامه ریزی مبتنی بر شواهد واقعیت ها و تعیین سیاست های موثر در مقابله با آن امری بسیار مهم و حیاتی است. این پژوهش به منظور تعیین تغییرات زمانی بروز نسبی وابستگی به مواد اپیوئیدی (تریاک و شیره) با روش مدل سازی و تاثیر عوامل مختلف بر مدت زمان تاخیر برای ترک در شهر کرمان با توجه به داده های زمان مراجعه برای ترک انجام گرفته است. روش: در این مطالعه هم گروهی گذشته نگر داده های مربوط به 4309 نفر معتاد مراجعه کننده برای ترک به مراکز بازپروری بهزیستی شهر کرمان بین سال های 83-1376 ارزیابی گردید. هم گروه ها بر اساس سال شروع مصرف تشکیل شدند. برآورد میزان بروز اعتیاد با استفاده از روش مدل سازی Backward و تاثیر عوامل مختلف بر زمان تاخیر با آنالیز رگرسیون چند متغیره محاسبه گردید.یافته ها: بروز برآوردشده اعتیاد در سال های 78-76 با افزایش 70% در هر سال همراه بود. سپس تعداد موارد، کاهش یافته تا به حد متوسط 540 نفر در هر سال تا پایان سال 81 رسید. کمترین تعداد برآورد شده مربوط به سال 82 (400 نفر) و بیشترین آن مربوط به سال 83 (1145 نفر) بود. میانگین (انحراف معیار±) زمان تاخیر 7.98 (47/6±) سال و میانه آن 6 سال بود. زمان تاخیر وابستگان به تریاک (6.48±7.81 سال) در مقایسه با وابستگان به شیره (6.17±8.32 سال) و مصرف کنندگان هم زمان هر دو (6.84±9.02 سال) به طور معنی داری کمتر بود(P=0.0001). مردان با میانگین (انحراف معیار±) زمان تاخیر 8.1 (6.41±) سال، دیرتر از زنان (6.87±7.05 سال) برای ترک مراجعه می کردند (P=0.0001). زمان تاخیر افراد زیر 20 سال (6.68±8.62 سال) در مقایسه با گروه سنی 30-20 ساله (6.38±7.86 سال) و گروه سنی بالاتر از 30 سال (6.44±7.7 سال) به طور معنی داری بیشتر بود (P=0.0001). زمان تاخیر برای ترک (سال) در افراد بی سواد (7.59±10.73) نسبت به افراد دانشگاهی (7.27±7.87) و گروه متاهل (6.8±8.87 سال) نسبت به مجرد (3.76±4.9) به طور معنی داری بیشتر بود (P=0.0001).نتیجه گیری: به طور کلی، روند اعتیاد در چند سال اخیر را می توان به دو بخش عمده تقسیم کرد. بخش اول (سال های 78-76) دارای روند صعودی و بخش دوم (سال های 81-79) تقریبا روند ثابت دارد. با توجه به روش آنالیز، مقادیر سال های 82 و 83 قابل اعتماد نیست. نتایج نشان داد که مردان دیرتر برای ترک مراجعه می کنند. مصرف توام تریاک و شیره همراه با افزایش زمان تاخیر است و با افزایش سن شروع مصرف مواد، زمان تاخیر کاهش می یابد. افراد با تحصیلات بالاتر، زمان تاخیر کوتاه تری دارند.

در این مقاله با استفاده از نتایج کد شبیه سازی ذره در جعبه، اثر زمان خیزش پالس لیزر بر گرمایش الکترون ها در برهم کنش پالس قوی لیزر با پلاسمای زیر چگال بررسی شده است. به همین منظور، دو پالس لیزر به طول 200 فمتو ثانیه و با زمان خیزش متفاوت 80 فمتو ثانیه و 40 فمتو ثانیه انتخاب شده اند. شدت پالس لیزر 2w/cm 1018 و چگالی پلاسما ncr02/0 (ncr چگالی بحرانی در پلاسما است) در نظر گرفته شده است. برای اندازه گیری دقیق و صحیح دمای الکترون ها در نواحی مختلف پلاسما، از عناصر تانسور تنش استفاده شده است. نتایج نشان می دهد، گرمایش و در نتیجه دمای الکترون ها به شدت وابسته به زمان خیزش پالس لیزر بوده و با کاهش مقدار زمان خیزش پالس، افزایش قابل توجهی می کند. به عبارت دقیق تر، برای پالس با شیب ملایم (با زمان خیزش بلند 80 فمتو ثانیه)، پراکندگی های تولید شده در پلاسما، زمینه را برای گرمایش کاتوره ای الکترون ها فراهم می کند. حال آن که برای پالس لیزر با شیب تندتر (با زمان خیزش کوتاه 40 فمتو ثانیه) گرمایش الکترون ها با رخ دادن شکست موج آغاز می شود. در ادامه نقش افزایش شدت پالس لیزر بر گرمایش الکترون ها برای پالس های با زمان خیزش متفاوت بررسی شده و نتیجه گیری می شود برای پالس با زمان خیزش کوتاه اثر آن شدیدتر است.

بیماریهای مزمن عود کننده روانپزشکی مانند افسردگی اساسی، اختلال های دو قطبی در کنار درمانهای دارویی در دوره های حاد، بهبودی یا نگهدارنده، نیاز به همراهی درمانهای غیر دارویی و روان درمانی برای کمک به بهبودی بیماران دارند. IPSRT یکی از درمانهای روانشناختی است که با هدف پیشگیری از بروز حملات جدید و یا دست کم افزایش فاصله بروز آنها بکار برده می شود، عود این بیماریها معمولا به سه دلیل بروز می کند: -1مصرف نکردن درست دارو، -2استرسهای زندگی بیمار به ویژه مشکلات میان فردی و تغییر در نقشهای اجتماعی وی، -3تغییر و اختلال در سبک زندگی بیمار.IPRST  به هر سه جنبه یاد شده توجه ویژه دارد، در مورد نخست با ابراز احساسات و برگزاری سوگ، سلامت از دست رفته پیش از بیماری و پذیرش ماهیت عمرانه بودن بیماری برای بالا بردن پذیرش دستورات دارویی از سوی بیمار تلاش می کند. کاهش استرسهای میان فردی بیمار با اطرافیان و کوشش در حفظ نقشهای اجتماعی از جمله شغل وی، راهبردی برای خنثی کردن اثر مورد دوم است. و در زمینه سومین دلیل یاد شده، کوشش در ادامه سبک زندگی پیشین بیمار موثر دانسته شده است. به طور کلی در این روش به درمان علایم خلقی و هیجانی بیمار و حل مشکلات میان فردی وی توجه می شود. برای بهبود مشکلات میان فردی این روش درمانی همانند روش IPT بر چهار زمینه: سوگ حل نشده، تغییر در نقشهای اجتماعی فرد، مشاجرات با اطرافیان و کاستی های گسترده تر میان فردی مانند گوشه گیری تاکید می کند. افزون بر آن در IPSRT عامل دیگری نیز اضافه شده که سوگ برای سلامتی از دست رفته نام گرفته است.

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه زمان واکنش ساده، انتخابی و تمییزی در افراد وابسته به مواد و افراد غیروابسته انجام شده است.روش: در این مطالعه علی-مقایسه ای، جامعه آماری شامل 425 نفر مرد مراجعه کننده به یکی از مراکز بازتوانی شهر تبریز بود. این افراد به دلیل وابستگی به تریاک یا کریستال به این مراکز مراجعه کرده و از این میان به روش نمونه گیری تصادفی ساده 16 نفر وابسته به تریاک، 16 نفر وابسته به کریستال و 16 نفر نیز به عنوان گروه مقایسه از بین جمعیت عمومی (بدون سابقه وابستگی) انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات را پرسشنامه پذیرش معتادین خودمعرف و دستگاه آزمایشگاهی تحت عنوان دستگاه «زمان واکنش سنج» تشکیل دادند.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین سه گروه افراد غیروابسته (بهنجار) و وابستگان به تریاک و کریستال، از نظر زمان واکنش ساده، زمان واکنش انتخابی و زمان واکنش به محرک شنیداری تفاوت معناداری وجود دارد. اما از نظر زمان واکنش تمییزی و زمان واکنش به محرک دیداری تفاوت معنادار وجود ندارد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، زمان واکنش افراد وابسته به تریاک و کریستال نسبت به افراد غیروابسته (بهنجار) کندتر است.